Δίκτυα Υπολογιστών Κεφάλαιο 32 – Πρωτόκολλο IP: Εισαγωγή στις IPv.6 διευθύνσεις

Δημοσιεύτηκε από τον/την codebrakes στις

Δίκτυα Υπολογιστών
Κεφάλαιο 32 - Πρωτόκολλο IP: Εισαγωγή στις IPv6 διευθύνσεις

Γενικά για το IPv.6

Το IPv6 σχεδιάστηκε για να αποτελέσει την μελλοντική έκδοση του πρωτοκόλλου IP προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα σπατάλης IP διευθύνσεων που εμφανίζεται στο IPv4. Παρόλο που κάθε home router διαθέτει πλέον κι από μια IPv6 διεύθυνση δεν γνωρίζουμε πολλά γι’ αυτό καθότι ακόμη χρησιμοποιείται το IPv.4. Αρχικά το IPv4 αναπτύχθηκε στα μέσα του 1970, και το αντίστοιχο RFC (RFC 791) εκδόθηκε το 1981. Λόγο της ραγδαίας αύξησης του διαδικτύου, οι IPv4 διευθύνσεις άρχισαν να καταναλώνονται σημαντικά. Ο οργανισμός IETF (Internet Engineering Task Force) προκειμένου να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα άρχισε από το 1994, να σχεδιάσει ένα νέο πρωτόκολλο το οποίο πρόκειται να αντικαταστήσει το IPv4. Η παρακάτω λίστα δείχνει τα RFCs καθώς και τις αντίστοιχες αναθεωρήσεις στο IPv6:

  • RFC 1752 – The Recommendation for the IP Next Generation Protocol, όπου εκδόθηκε το 1995.
  • RFC 1881 – IPv6 Address Allocation Management όπου εκδόθηκε το 1995.
  • RFC 1924 – A Compact Representation of IPv6 Addresses όπου εκδόθηκε το 1996
  • RFC 2080 – RIPng for IPv6, όπου εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 1997.
  • RFC 2460 – Internet Protocol, Version 6 (IPv6) Specification, όπου εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 1998.
  • RFC 2553 – Basic Socket Interface Extensions for IPv6, όπου εκδόθηκε τον Μάρτη του 1999.
  • RFC 3315 – Dynamic Host Configuration Protocol for IPv6 (DHCPv6), όπου εκδόθηκε τον Ιούλη του 2003.
  • RFC 3633 – IPv6 Prefix Options for Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP) version 6, όπου εκδόθηκε το 2003. Μετέπειτα το RFC 3633 αναθεωρήθηκε ως RFC 6603 το 2012.
  • RFC 3736 – Stateless Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP) Service for IPv6, όπου εκδόθηκε τον Απρίλη του 2004.
  • RFC 3879 – Deprecating Site Local Addresses, όπου εκδόθηκε τον Σεπτέμβρη του 2004
  • RFC 3775 – Mobility Support in IPv6, όπου εκδόθηκε τον Ιούνη του 2004
  • RFC 3697 – IPv6 Flow Label Specification, όπου εκδόθηκε τον Μάρτη του 2004
  • RFC 4193 – Unique Local IPv6 Unicast Addresses, όπου εκδόθηκε τον Οκτώμβρη του 2005
  • RFC 4291 – IP Version 6 Addressing Architecture, όπου εκδόθηκε τον Φεβρουάριο του 2006
  • RFC 4294 – IPv6 Node Requirements, όπου εκδόθηκε τον Απρίλη του 2006.
  • RFC 4760 – Multiprotocol Extensions for BGP-4, όπου εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 2007.
  • RFC 4861 – Neighbor Discovery for IP version 6, όπου εκδόθηκε τον Σεπτέμβρη του 2007
  • RFC 4941 – Privacy Extensions for Stateless Address Autoconfiguration in IPv6, όπου εκδόθηκε τον Σεπτέμβρη του 2007.
  • RFC 5340 – OSPF for IPv6, όπου εκδόθηκε τον Ιούλη του 2008.

Πλεονεκτήματα του IPv.6

Το IPv6 μας προφέρει τις εξής δυνατότητες:

  1. Μεγαλύτερο χώρο διευθύνσεων: Το IPv6 παρέχει μεγαλύτερου μήκους διευθύνσεις με αποτέλεσμα οι πιθανότητες να έχουμε δύο ίδιες IPv6 διευθύνσεις να είναι σχεδόν αδύνατες.
  2. Εξάλειψη φαινομένων ανεπαρκής διευθυνσιοδότησης: Τεχνολογίες όπως το NAT (που αναφέραμε σε προηγούμενα turorials) μας οδηγούν σε ανεπαρκή διευθυνσιοδότηση, οπού υπάρχουν φαινόμενα έλλειψης χώρου διευθύνσεων. Το IPv6 εξαλείφει την ανάγκη χρήσεως του NAT (ή παρόμοιων τεχνικών όπως το PAT), λόγο του μεγάλου χώρου διευθύνσεων που διαθέτει επιτρέποντας έτσι σε κάθε συσκευή να έχει κατευθείαν μια δημόσια IPv6 διεύθυνση.
  3. Τεχνικές Mulicasting: Όπως έχουμε δει σε προηγούμενα tutorials υπάρχουν τρείς τύποι μετάδοσης μηνύματος οι οποίοι είναι οι unicast, multicast και broadcast. Εν συντομία η unicast τεχνική αφορά την μετάδοση ενός πακέτου από έναν αποστολέα προς έναν παραλήπτη, η broadcast τεχνική αφορά την μετάδοση ενός πακέτου (που προφανώς φέρει μια broadcast IP) από έναν αποστολέα προς όλους τους κόμβους που βρίσκονται εντός ενός τοπικού δικτύου και τέλος η multicast τεχνική αφορά έναν πακέτο (όπου έχει την επιλογή multicast) το οποίο στέλνεται από έναν αποστολέα προς συγκεκριμένους παραλήπτες οι οποίοι ανήκουν στο συγκεκριμένο group. Όταν το IPv4 προτάθηκε, δεν υπήρχε μηχανισμός multicast σε IP δίκτυα. Πολλά πρωτόκολλα, όπως το DHCP και το ARP, έπρεπε να βασιστούν σε τεχνικές πολυδιανομής (broadcasting). Όταν το IPv6 δημιουργήθηκε παρείχε εξ αρχής multicast υπηρεσίες, οπότε οι περισσότεροι μηχανισμοί εύρεσης πληροφορίας στο IPv6 βασίζονται σε αντίστοιχες τεχνικές μετάδοσης. Εν ολίγης δεν υπάρχει κάποιος μηχανισμός broadcast στο IPv6 καθότι αυτές οι τεχνικές δημιουργούν υψηλό overhead σε ένα δίκτυο.
  4. IPv6 Auto-Configuration: Μια πολύ σημαντική υπηρεσία η οποία δίνει την δυνατότητα plug&play σε δικτυακές συσκευές επιτρέποντας στους hosts να ρυθμίζονται αυτόματα από μόνοι τους. Αυτή η υπηρεσία είναι σημαντική καθότι επιτρέπει την διασύνδεση σε ένα μεγάλο αριθμό από φορητές συσκευές. Το IPv6 παρέχει δύο τύπους auto-configuration:
    1. Καταστασιακό (stateful) auto-configuration: Όπου απαιτεί ανθρώπινη παρέμβαση καθότι κάνει χρήση του DHCPv6 για εγκατάσταση και διαχείριση των κόμβων ενός δικτύου. Ο DHCPv6 sever διατηρεί μια λίστα από τους κόμβους του δικτύου καθώς και αντίστοιχη πληροφορία σχετικά με την κατάσταση διαθεσιμότητας της κάθε IP διεύθυνσης. Με απλά λόγια είναι παρόμοιο με το DHCP που χρησιμοποιείται στο IPv4, δηλαδή απαιτείται μια υπηρεσία DHCPv6 για να παρέχει τις IPv6 διευθύνσεις στους αντίστοιχους πελάτες (clients). Τόσο ο host πελάτης (client) όσο και ο DHCPv6 εξυπηρετητής (server) διατηρούν την κατάσταση της IP διεύθυνσης (π.χ. lease time).
    2. Ακαταστασιακό (statelles) auto-configuration: Αυτός ο τύπος ρύθμισης είναι κατάλληλος για μικρές επιχειρήσεις, οργανισμούς, ή ιδιώτες. Παρέχει την δυνατότητα σε έναν host πελάτη (client) να καθορίσει την δική του IPv6 διεύθυνση και δρομολόγηση, με βάση πάντα στις υποδείξεις του δρομολογητή. Κάνει χρήση του προτύπου IEEE EUI-64 για να καθορίσει το network ID κομμάτι της διεύθυνσης.
  5. Υποστήριξη φορητότητας: Όταν το IPv4 σχεδιάστηκε, δεν υπήρχαν φορητές συσκευές (π.χ. laptops, smart phones, tablets κλπ). Οπότε υπήρξε η ανάγκη για φορητή IP (mobile IP) για τους φορητούς υπολογιστές που προφανώς μετακινούνται από το ένα δίκτυο στο άλλο.
  6. Πρωτόκολλο εύρεσης γειτονικού κόμβου (Neighbor Discovery Protocol – NDP): Το NDP είναι ένα πρωτόκολλο το οποίο είναι διαθέσιμο στο IPv6. Το NDP βασίζεται στα ICMPv6 μηνύματα που διαχειρίζονται τους κόμβους που αλληλοεπιδρούν στην ίδια ζεύξη. Στο IPv6 δεν υπάρχει το ARP και τον ρόλο αυτού του πρωτοκόλλου την καταλαμβάνει το NDP.
  7. Jumbograms: Στο IPv6 το jumbogram είναι στην ουσία ένα πακέτο το οποίο περιέχει ωφέλιμο φορτίο μεγαλύτερο από 65,535 bytes.
  8. Ασφάλεια (IPsec): Όταν σχεδιάστηκε το IPv4 η ασφάλεια δικτύων δεν αποτελούσε μείζον ζήτημα, καθότι τότε δεν είχαν αναπτυχθεί αρκετά τα δίκτυα υπολογιστών και ήταν ακόμη σε αρχικά στάδια (σε σημείο που οι διάφοροι διαχειριστές δικτύων γνωρίζονταν μεταξύ τους). Στην σημερινή μας εποχή τα δίκτυα υπολογιστών (και συνεπώς το διαδίκτυο) έχουν επεκταθεί παγκοσμίως και η ασφάλεια στο διαδίκτυο είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό ζήτημα όπου λαμβάνει καθημερινά εκθετική άνοδο (π.χ. το πιο πρόσφατό περιστατικό Cyberattack, WannaCry). Το IPv6 έχει ενσωματωμένο το IPsec το οποίο αποτελεί ένα διαδικτυακό πρότυπο επικοινωνίας που χρησιμοποιεί ασφαλείς κρυπτογραφικές μεθόδους έτσι ώστε να υπάρξει το αποκαλούμενο τρίπτυχο ασφαλείας δηλαδή η εμπιστευτικότητα (Confidentiality), αυθεντικότητα (Authentication) και ακεραιότητας δεδομένων (Data integrity). Στο IPv4 ναι μεν υπάρχει η δυνατότητα χρήσης του IPsec αλλά δεν είναι υποχρεωτική (ή έστω δεν υπάρχει κάποιος ενσωματωμένος μηχανισμός).
    Κατηγορία IPv4 IPv6
    Μήκος διευθύνσεων Οι IPv4 διευθύνσεις έχουν μήκος 32 bits (4 bytes) Π.χ. 192.168.1.1 Οι IPv6 διευθύνσεις έχουν μήκος 128 bits (16 bytes) Π.χ. fe80::60ba:cd90:71e0:34d6%4
    Συμβολισμός Οι IPv4 διευθύνσεις είναι δυαδικοί αριθμοί οι οποίοι συμβολίζονται στο δεκαδικό. Οι IPv6 διευθύνσεις είναι δυαδικοί αριθμοί οι οποίοι συμβολίζονται στο δεκαεξαδικό
    Ασφάλεια Το IPsec αποτελεί είναι επιλεκτικό (δεν υπάρχει δηλαδή κάποιος ενσωματωμένος μηχανισμός) Παρέχει ενσωματωμένο μηχανισμό IPsec
    Ένδειξη ροής
    πακέτων
    Δεν παρέχεται ένδειξη ροής πακέτων. Η ένδειξη ροής πακέτων είναι διαθέσιμη στην IPv6 επικεφαλίδα και συγκεκριμένα στο πεδίο Flow Label
    Άθροισμα επικεφαλίδας
    (Checksum)
    Το πεδίο checksum υπάρχει στην IPv4 επικεφαλίδα Δεν υπάρχει πεδίο checksum στην IPv6 επικεφαλίδα

    Πεδίο Επιλογών
    Το πεδίο επιλογών είναι διαθέσιμο στην IPv4 επικεφαλίδα Δεν υπάρχει πεδίο επιλογών στην IPv6 επικεφαλίδα, αλλά υπάρχει όμως το πεδίο επέκτασης IPv6 επικεφαλίδας (IPv6 header extension)
    Τεμαχισμός
    (fragmentation)
    Ο τεμαχισμός (fragmentation) των πακέτων γίνεται από τον αποστολέα και τους δρομολογητές που τα προωθούν Ο τεμαχισμός (fragmentation) των πακέτων γίνεται μόνο από τον αποστολέα
    Δυνατότητες
    broadcast
    Τα broadcast μηνύματα είναι σε χρήστη στο IPv4 Τα broadcast μηνύματα δεν χρησιμοποιούνται στο IPv6.
    DHCP Έχουμε στατική και δυναμική ανάθεση IPv4 διεύθυνσης Αυτόματη ρύθμιση της IPv6 διεύθυνσης
    Επίλυση
    διευθύνσεων
    (ARP)
    Το πρωτόκολλο επίλυσης διευθύνσεων (ARP) είναι διαθέσιμο για αντιστοίχιση IPv4 διευθύνσεων σε MAC διευθύνσεις Το πρωτόκολλο επίλυσης διευθύνσεων στο IPv6 έχει αντικατασταθεί από το Neighbor Discovery Protocol - NDP (ή πρωτόκολλο εύρεσης γειτονικών κόμβων)
    Χρήση του
    IGMP
    Το IGMP (Internet Group Management) χρησιμοποιείται για να διαχειριστούμε multicast συμμετοχές σε ένα group. Το IGMP έχει αντικατασταθεί από τα πακέτα Multicast Listener Discovery (MLD)

    Βασικές διαφορές IPv4 και IPv6

    *To IGMP και το MLD είναι πρωτόκολλα επικοινωνίας τα οποία χρησιμοποιούνται από τους hosts και τους ενδιάμεσους δρομολογητές για να εγκαθιδρυθούν multicast συμμετοχές σε ένα group. Το IGMP χρησιμοποιείται σε IPv4 δίκτυα ενώ το MLD χρησιμοποιείται σε IPv6 δίκτυα.

     

    Ομοιότητες μεταξύ IPv4 και IPv6

    Μερικά από τα γενικά χαρακτηριστικά του μοντέλου IPv6 διευθυνσιοδότησης είναι σχεδόν ίδια με αυτά του IPv4, τα οποία είναι:

    1. Κύρια λειτουργία διευθυνσιοδότησης: Υπάρχουν δυο κύριες λειτουργίες διευθυνσιοδότησης οι οποίες κι εδώ είναι η δρομολόγηση και το αναγνωριστικό δικτυακής διεπαφής.
    2. Διευθυνσιοδότηση επιπέδου δικτύου: Οι IPv6 διευθύνσεις κι εδώ συνδέονται με το επίπεδο δικτύου, και είναι ξεχωριστές από το επίπεδο πρόσβασης δικτύου.
    3. Συγκεκριμένος αριθμός IP διευθύνσεων ανά συσκευή: Οι IPv6 διευθύνσεις εκχωρούνται σε δικτυακές διεπαφές έτσι ώστε ένας απλός host (π.χ. ένας υπολογιστής σε ένα LAN) να διαθέτει μια IP διεύθυνση και οι δρομολογητές (routers) να διαθέτουν πάνω από μια διευθύνσεις.
    4. Χρήση προθέματος: Οι IPv6 διευθύνσεις είναι όπως οι αταξικές IPv4 διευθύνσεις που έχουν το CIDR το οποίο καθορίζει το κομμάτι το οποίο αποτελεί το αναγνωριστικό του δικτύου και το αναγνωριστικό κομμάτι του host. Στις IPv6 διευθύνσεις γίνεται κι εδώ η χρήση προθέματος η οποία καθορίζει το μήκος του αναγνωριστικού του δικτύου.

          Τύποι IPv6 διευθύνσεων

          Μια από τις πιο σημαντικές αλλαγές στο μοντέλο διευθυνσιοδότησης του IPv6 είναι οι διαφορετικοί τύποι διευθύνσεων που υποστηρίζει. Το IPv4 υποστηρίζει τρείς τύπους διευθύνσεων: unicast, multicast και broadcast. Από αυτές τις διευθύνσεις, η πλειοψηφία ήταν τύπου unicast. Η υποστήριξη IP multicast δεν ήταν ευρέως διαδεδομένη για πολλά χρόνια από την στιγμή που το διαδίκτυο εγκαθιδρύθηκε και συνεχίζονται τα εμπόδια από πολλούς παράγοντες. Η χρήση της broadcast IP έπρεπε να περιοριστεί σημαντικά για λόγους επίδοσης (δεν είναι επιθυμητό μια συσκευή να είναι σε θέση να στέλνει με την τεχνική broadcast σε ολόκληρο ρο διαδίκτυο).

          Το IPv6 υποστηρίζει μερικούς από αυτούς τους τύπους διευθύνσεων, αλλά με τις εξής διαφορές:

          • Unicast διευθύνσεις: Παραμένουν οι κλασσικές unicast διευθύνσεις οι οποίες αποδίδονται σε κάθε διεπαφή του host.
          • Multicast διευθύνσεις: Όπως είχαμε αναφέρει σε προηγούμενα tutorials στην τεχνική mutlicast συμμετέχουν κόμβοι οι οποίοι ενδιαφέρονται γι’ αυτήν την πληροφορία που πρόκειται να στείλει ο αποστολέας (εν ολίγης είναι κόμβοι οι οποίοι ανήκουν σε ένα group το οποίο συνήθως είναι προκαθορισμένο). Γενικά ένα πακέτο που φέρει μια multicast IP προωθείται προς συγκεκριμένους κόμβους οι οποίοι ανήκουν σε ένα συγκεκριμένο group. Οι διαφορές ανάμεσα στο IPv4 και στο IPv6 είναι οι εξής:
            • Οι multicast υπηρεσίες είναι ενσωματωμένες στο IPv6 ενώ στο IPv4 είναι προαιρετικό.
            • Το IPv6 παρέχει πολύ καλύτερες multicast υπηρεσίες και περισσότερες multicast διευθύνσεις σε σχέση με το IPv4
          • Anycast διευθύνσεις: Είναι ένας τύπος IPv6 διεύθυνσης ο οποίος εκχωρείται σε ένα σύνολο από διαφορετικές διεπαφές οι οποίες ανήκουν σε διαφορετικούς κόμβους. Όταν δηλαδή ένα μήνυμα φέρει μια anycast διεύθυνση τότε προωθείται προς τις αντίστοιχες διεπαφές των κόμβων που έχουν ρυθμιστεί με anycast.
                Σημαντική Παρατήρηση
                Το IPv6 έχει κι αυτό unicast και multicast διευθύνσεις όπως και το IPv4. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει κάποιος τύπος broadcast διεύθυνσης στο IPv6. Μπορούμε να πούμε ότι την θέση της κλασσικής IPv4 broadcast διεύθυνσης στο IPv6 την έχει πάρει η anycast διεύθυνση η οποία όμως λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο και βασίζεται σε κόμβους που ανήκουν σε ένα group (το οποίο συνήθως είναι προκαθορισμένο)
                Τεχνικές Unicast, Broadcast, Multicast
                Τεχνική Anycast

                Η τεχνική anycast αφορά την επικοινωνία ανάμεσα σε έναν αποστολέα και τους χρονικά κοντινότερους του παραλήπτες που ανήκουν σε ένα group. Η τεχνική anycast χρησιμοποιείται στο IPv6 ως μια μέθοδος ανανέωσης πινάκων δρομολόγησης. Για παράδειγμα ένας host πραγματοποιεί μια ανανέωση ενός πίνακα δρομολόγησης για ένα group από hosts και στέλνει τα δεδομένα στον αμέσως κοντινότερο του host. Μετέπειτα αυτός ο host στέλνει το μήνυμα στον αμέσως κοντινότερο κόμβο έως ότου όλοι οι πίνακες σε αυτό το group ανανεωθούν.

                Μήκος IPv6 διευθύνσεων

                Στο IPv4, οι IP διευθύνσεις είναι μήκους 32 bits και διαχωρίζονται σε 4 οκτάδες των 8 bits η κάθε μια. Θεωρητικά το μήκος των IPv4 διευθύνσεων είναι 232 ή 4,294,967,296 δισεκατομμύρια διευθύνσεις. Για να αυξηθεί ο χώρος διευθύνσεων απλά επεκτείνουμε το μήκος των διευθύνσεων, δηλαδή κάθε επιπλέον bit που δίνουμε στο μήκος διευθύνσεων αυξάνει και τον χώρο των επιπλέων διευθύνσεων. Πάνω σε αυτήν την λογική οι σχεδιαστές του IPv6 αποφάσισαν ότι έπρεπε να αυξήσουν τον χώρο των διευθύνσεων από 32 σε 128 bits ή αλλιώς σε 16 οκτάδες των 8 bits.

                Τα 128 bits της IPv6 διεύθυνσης υποδηλώνουν ότι το μέγεθος του χώρου των IPv6 διευθύνσεων είναι κυριολεκτικά αστρονομικό (όπως δηλαδή τα αριθμητικά ποσά που χρησιμοποιούν επιστήμονες της NASA για να περιγράψουν αποστάσεις από πλανήτες ή άλλους γαλαξίες κλπ). Εν ολίγης αριθμός των διευθύνσεων που μπορεί να υποστηρίξει το IPv6 είναι εξωπραγματικός. Η παρακάτω εικόνα δίνει μια ιδέα του αστρονομικού ποσού αυτού.

                Σύγκριση του χώρου διευθύνσεων μεταξύ του IPv4 και IPv6

                Συνεπώς η επέκταση του μήκους των IP διευθύνσεων από 32 σε 128 bits έχει κατά συνέπεια και την υπερβολική αύξηση του χώρου διευθύνσεων, εξασφαλίζοντας έτσι ότι δεν πρόκειται ποτέ να ξεμείνουμε από IP διευθύνσεις κάτι το οποίο μας παρέχει μέγιστη ευελιξία στην χρήση. Υπάρχουν όμως μειονεκτήματα με αυτήν την μέθοδο. Ένα από αυτά τα μειονεκτήματα είναι ότι αριθμοί μεγέθους 128 bit είναι πολύ μεγάλοι, κάτι το οποίο δημιουργεί δυσκολίες ως προς την χρήση.

                Όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενα tutorials οι υπολογιστές μεταφράζουν οτιδήποτε σε δυαδικό (δηλαδή σε 0 ή 1) και δεν έχουν πρόβλημα να διαχειριστούν μεγάλους δυαδικούς αριθμούς. Όμως για τους ανθρώπους κάτι τέτοιο αποτελεί σημαντικό πρόβλημα, για παράδειγμα συχνά κάνουμε σαρδάμ όταν λέμε μεγάλες λέξεις π.χ. («ξεκαρεκλοποδαριαστηκε», γνωστή φράση όταν κάποιο από τα «ποδάρια» μιας καρέκλας έχει λασκάρει) πόσο μάλλον όταν αυτό δε αφορά κι αριθμούς κι ακόμη χειρότερα όταν αυτοί είναι και σε δυαδική αναπαράσταση.

                Ακόμη και οι IPv4 διευθύνσεις (που είναι μήκους μόνο 32-bits) μας μπερδεύουν, ειδικά όταν εφαρμόζουμε subnetting γι’ αυτό αντιπροσωπεύονται στο δεκαδικό κι όχι στο δυαδικό σύστημα. Παρόλα αυτά, οι IPv6 διευθύνσεις είναι πολύ μεγαλύτερες σε σχέση με τις IPv4 διευθύνσεις που ακόμη κι αν χρησιμοποιούσαμε κι εδώ το δεκαδικό συμβολισμό θα ήταν εξίσου δύσκολο στην απομνημόνευση. Για παράδειγμα αν οι IPv6 διευθύνσεις αποτυπώνονταν σε δεκαδική αναπαράσταση θα είχαν την παρακάτω μορφή:

                Σύγκριση του χώρου διευθύνσεων μεταξύ του IPv4 και IPv6
                Σύγκριση του χώρου διευθύνσεων μεταξύ του IPv4 και IPv6

                Η πάνω γραμμή αποτυπώνει την προσέγγιση της IPv6 διεύθυνσης στο δυαδικό, η δεύτερη γραμμή αποτυπώνει την αντίστοιχη διεύθυνση στο δεκαδικό. Μετέπειτα ο πίνακας που ακολουθεί αποτυπώνει την προσέγγιση της IPv6 διεύθυνσης στο δεκαεξαδικό.

                Τελευταία ενημέρωση: 30/04/2018


                0 σχόλια

                Αφήστε μια απάντηση

                Σύμβολο κράτησης θέσης avatar

                Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *